-
1 pożoga
сущ.• пожар* * *♀ книжн. пожар ♂, пожарище ň;\pożoga wojenna пожар войны
+ pożar* * *ж книжн.пожа́р m, пожа́рище npożoga wojenna — пожа́р войны́
Syn: -
2 pożoga
pożoga wojenna Krieg m -
3 poż|oga
f książk. 1. (pożar) conflagration- miasto zniszczone pożogą a town destroyed by a conflagration2. przen. (klęska) wojenna pożoga the ravages of war- kraj ogarnięty wojenną pożogą a country engulfed in the horrors of warThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poż|oga
См. также в других словарях:
pożoga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. pożogaodze; lm D. pożogażóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w stylu książkowym: wielki, szybko rozprzestrzeniający się pożar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miasta i wsie ogarnięte pożogą … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pożoga — ż III, CMs. pożogaodze; lm D. pożogażóg książk. «wielki ogień, pożar ogarniający dużą przestrzeń» Miasto ogarnięte pożogą. przen. Pożoga wojenna … Słownik języka polskiego
miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… … Słownik języka polskiego
